تزریق کورتون و درمان آرتروز

کورتون ها چه جایگاهی در درمان آرتروز دارند؟

از آنجایی که پدیده التهاب، نقش ثابت شده و مطمئنی در ایجاد پروسه ی آرتروز معمولی ایفا نمی کند، مصرف این گروه از داروها هم به صورت سیستماتیک و خوراکی در درمان آرتروز معمولی، جایی ندارد.

البته از متخصصین علم روماتولوژی وقتی با یک بیمار مبتلا به آرتروز تخریب کننده و التهاب روبرو می شوند که علائم التهاب شدید به خصوص در مفاصل انگشتان مشاهده شده و نشانه هایی از التهاب در بررسی آزمایشگاهی خون آن ها وجود دارد (مثل بالا بودن سدیمان و افزایش گاماگلوبین های خون)، برای کوتاه مدت از مقادیر اندک پردنیزولون خوراکی استفاده می کنند.

نقش اصلی کورتون، در درمان آرتروز، استفاده گاهگاهی آن ها به صورت تزریقات داخل مفصلی می باشد. بیشترین مفصلی که از درمان تزریقی کورتون استفاده می کند، مفصل شست دست می باشد، طوری که می توان با استفاده از 10 تا 20 میلی گرم متیل پردنیزولون یا مثلاً تریامسینولون التهاب و درد این مفصل را تسکین داد

علاوه بر مفصل شست، سایر مفاصل بزرگ مثل زانو، آرنج، مچ دست، نیز از تزریق کورتون سود خواهند برد. البته این اقدام به خصوص وقتی کاربرد دارد که مفصل مربوط شعله ور شده، دچار درجاتی از تجمع مایع در آن باشد.

یکی دیگر از کاربردهای تزریق داخل مفصلی کورتون، برای درمان آرتروز وقتی است که قرار باشد، یک مفصل با محدودیت حرکت تحت فیزیوتراپی قرار گیرد. تزریق کورتون همراه با مقادیر مورد نیاز از لیدوکائین که یک ماده ی بی حس کننده است، این اجازه را به فیزیوتراپیست می دهد که بتواند به نحو بهتری فیزیوتراپی کرده، کارکرد، مفصل را تا جایی که امکان دارد به حالت اولیه برگرداند.

تزریق کورتون در مفاصل مبتلا به آرتروز و یا حتی مفاصل مبتلا به آرتریت روماتوئید باید محدود بوده و حداکثر 3 بار در سال انجام شود. مفصلی که تحت درمان با کورتون داخل مفصلی قرار گرفته، باید برای مدت 1 تا 2 روز استراحت کرده، بعداً شروع به حرکت و یا فیزیوتراپی کند. گاهی بعضی از مفاصل به تزریق داخل مفصلی واکنش نشان داده و حالتی شبیه نقرس به وجود می آید.. این عارضه به علت رسوب کریستال های کورتون در مفصل، ایجاد می شود.

مواد اسکلروزان داخل مفصلی که باعث از بین رفتن غشاء سینوویوم، شده اصطلاحاً خارج کردن دارویی سینوویوم را باعث می شوند، چه جایگاهی در درمان آرتروز دارند؟

همانطور که تاکنون و به بهانه های مختلف عنوان شده است، التهاب پرده ی سینوویوم (سینوویت) که غضروف مفصلی را می پوشاند، یکی از عوامل ایجاد کننده التهاب و درد مفصلی می باشد. اگر پرده ای در کار نباشد، و اگر التهاب در کار نباشد، درد، قرمزی و تورمی هم نخواهد بود.

شناخت این مکانیزم باعث شده تا گاهی برای درمان آرتریت روماتوئید که سینوویت نقش اصلی را در ایجاد علائم بالینی بازی می کند، کاربرد جدی داشته باشد. از آنجایی که سینوویت، به هر حال، دارای نقشی هر چند اندک در ایجاد علایم بالینی آرتروز است، برای درمان درد و از بین بردن آن دسته علائمی که ناشی از التهاب هستند، می توان با از بین بردن غشاء سینوویوم به کنترل این علائم کمک کرد.

تأثیر استفاده از این روش درمان برای چندین ماه و گاه چندین سال باقی می ماند. موادی که برای این کار مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از مواد رادیوکلوئیدی مثل yttrium-90 و مواد اسکلروزانی مثل اسید اُسمیک.

بیماران مبتلا به آرتروز می توانند برای درمان زانو خود به بهترین مرکز جامع ارتوپدی و فوق تخصص زانو در تهران (دکتر وریانی)  مراجعه کرده واز بهترین و جدید ترین و پیشرفته ترین روش های درمانی این مرکز استفاده کنند.

• اطلاعات بیشتر….

جهت کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با هر کدام از مقاله های زیر بر روی آن ها کلیک کرده ومقاله موردنظر را مطالعه کنید.

منبع:برگرفته از کتاب