دررفتگی مادرزادی زانو بیماری نسبتاً نادری است که در آن یک یا هر دو زانوی نوزاد در راستای طبیعی یکدیگرقرار ندارد. در این عارضه، زانو بیش از حد باز شده و به نظر می‌آید که به سمت عقب متمایل است. این بیماری ممکن است خفیف بوده و تنها شامل قرار گرفتن زانو در محل نامناسب باشد که می‌تواند با بستن آتل درمان شود یا ممکن است شدید باشد که در آن درشت نی از فمور دررفته است.
در نوزادان دچار دررفتگی مادرزادی زانو ممکن است مدتی بعد از تولد، مفصل زانو با استفاده از وسیله‌ای ثابت گردد تا به نگه داشتن زانودر محل خودش کمک کند. چنانچه دررفتگی در سنین بالاتر تشخیص داده شود یا گزینه درمانی اولیه مفید نباشد، انجام جراحی ممکن است ضرورت یابد.
علل و دلایل
علل در رفتگی مادرزادی زانو به روشنی مشخص نیست . اما برخی از پزشکان معتقدند در رفتگی مادر زادی زانو به علت وضعیت قرار گرفتن نامناسب جنین در رحم مادر ایجاد می شود.
درمان
برنامه درمان به سن کودک و شدت بیماری در رفتگی زانو بستگی دارد. تشخیص و درمان زود هنگام این عارضه، بهترین نتیجه را به همراه دارد. درمان اولیه برای دررفتگی مادرزادی زانو شامل قرار دادن پا در گچ یا آتل و افزایش زاویه خمش زانو طی هر 2-1 هفته می‌باشد. هنگامی که خمش زانو از 90 درجه بیشتر شود، از گچ اضافی برای نگه داشتن زانو در محل خود به مدت 4-2 هفته استفاده می‌شود. زمانی که پایداری مفصل زانو ایجاد شد، یک آتل برای آن طراحی می‌شود که معمولاً به مدت 6-4 هفته به صورت شبانه‌روزی و سپس 6-4 هفته فقط هنگام خواب استفاده می‌گردد. در برخی موارد، زانو نمی‌تواند 90 درجه خم شود که در سن 6-4 ماهگی و معمولاً قبل از اینکه کودک شروع به چهاردست و پا کند، نیاز به انجام جراحی می‌باشد.
