در رفتگی کاسه زانو

عوارض همراه با دررفتگی کشکک شامل شکستگی کندیل استخوان ران کشکک یا شکستگی osteochondral، نرمی غضروف شیار پاتلا باجا و استخوان ران، در اواخر استئوآرتریت دژنراتیو، و دررفتگی های مکرر است. اعمال جراحی را اجرا خطر خونریزی را به مشترک (hemarthrosis)، عفونت، خونریزی، arthrofibrosis، پارگی تاندون چهار سر ران، و دیستروفی سمپاتیک رفلکس (همچنین به به عنوان پیچیده سندرم درد منطقه ای یا CRPS شناخته شده است).

دررفتگی کشکک تغییر زانو (کشکک) از وضعیت طبیعی خود است.
کاسه زانو استخوان مثلثی شکل است که سطح قدامی مفصل زانو را پوشش می دهد و از آن محافظت شده است. این است که در تاندون عضلات ران (چهار سر رانی) که متصل به قسمت بالای کشکک و کپسول لیفی بافت همبند است که در اطراف مفصل زانو تعبیه شده است. سایر عضلات ران متصل به پایگاه کشکک (واستوس intermedialis)، از جنبه های بیرونی (واستوس lateralis)، و از جنبه درونی (واستوس medialis). رباط پاتلا، ادامه تاندون عضله ران و کپسول فیبری، متصل کشکک به استخوان بزرگ ساق پا (ساق پا). به عنوان حرکت مفصل زانو، تاندون عضله ران به طور معمول در یک شیار در بالای استخوان ساق پا (شیار استخوان ران استخوان ران) اسلاید.
هنگامی که یک دررفتگی کشکک (رفتگی) رخ می دهد، کشکک به طور معمول به سمت خارج (جانبی) از جنبه های مفصل زانو شیفت خروج از شیار استخوان ران است. دررفتگی (subluxation) بخشی از پاتلا اتفاق می افتد وقتی کشکک ورقه خارج از محور طبیعی خود را در شیار استخوان ران است اما خود به خود باز می گرداند به موقعیت {کله}. تغییرات در شکل پاتلا و یا شیار استخوان ران، غیر طبیعی و یا تنش در سازه ها در اطراف کاسه زانو می تواند منجر به دررفتگی. کشکک را می تواند جابجا یا sublux زمانی که آن را از شیار استخوان ران با نیروی عضلات کشیده و یا به عنوان یک نتیجه از تروما. کشکک دررفتگی لترال، و بازگشت از کشکک به آن موقعیت آناتومیکی طبیعی (کاهش) است که توسط اعمال فشار به حاشیه کناری در فرمت از زانو خم انجام شده است. دررفتگی حاد کشکک است که معمولا بدون عمل جراحی (کاهش بسته) کاهش می یابد.

علائم در رفتگی استخوان کشکک

در این بیماران وقتی به زانو نگاه میکنیم استخوان کشکک را در جای اصلی خود در جلوی زانو نمیبینیم. کشکک در این بیماران به سمت بیرون جابجا شده است. ممکن است زانو متورم شده و در آن خون جمع شده باشد. کناره داخلی زانو حساس بوده و لمس آن ممکن است دردناک باشد. بیمار نمیتواند زانوی خود را حرکت دهد و در برابر هر گونه اقدام پزشک برای حرکت دادن زانو هم مقاومت میکند.

درمان در رفتگی کشکک

برای جااندازی پزشک معالج به قسمت خارجی کشکک فشار آورده و آنرا به سمت داخل هل میدهد. جااندازی معمولا نیازی به بیهوشی یا بیحسی ندارد. پس از جااندازی درد بیمار از بین رفته و وی میتواند زانو را خم و راست کند. بعد از جااندازی، زانو به توسط گچ بلند اندام تحتانی بمدت یک ماه بیحرکت میشود. در این مدت بیمار باید مرتبا انقباضات ایزومتریک عضله چهارسر را انجام دهد تا این عضله دچار ضعف نشود. پس از خروج گچ انجام نرمش ها برای بدست آوردن دامنه حرکتی زانو و تقویت عضلات انجام میشود.
منبع:مدیکال,ایران ارتوپد
تماس