عمل جراحی رباط صلیبی زانو

پارگی رباط صلیبی زانو معمولا به علت کشیدگی بیش از حد آن ایجاد میشود. وقتی رباط با چنان قدرتی کشیده میشود که توانایی مقاومت در برابر آن را ندارد تحت نیروهای کششی وارده به آن پاره میگردد. پاره شدن رباط معمولا به گونه ایست که محل پارگی ریش ریش شده و کاملا تغییر شکل میدهد.

این ریش ریش شدن رباط به گونه ای به آن صدمه میزند که امکان دوختن دوسر پاره شده عملا وجود نخواهد داشت. به سخن دیگر بافت محکمی وجود ندارد که نخ بخیه در آن گیر کرده و بتواند دو سر پارگی را مجددا به هم متصل کند.

پس در پاره شدن رباط صلیبی در اکثریت قریب به اتفاق موارد، امکان ترمیم مستقیم رباط وجود ندارد به همین خاطر از روش بازسازی استفاده میشود.

در روش بازسازی پزشک جراح اصلا با رباط پاره شده کاری ندارد. بجای آن یک رباط را از جای دیگری از بدن فرد گرفته و به جایی که رباط صلیبی در آن ناحیه قرار داشته است جایگزین میکند. این عمل جراحی معمولا بلافاصله بعد از پارگی رباط انجام نمیشود. در ابتدا پزشک سعی میکند با انجام چند هفته انجام نرمش های کششی در زانو دامنه حرکتی آن را به حالت قبل از آسیب بازگرداند و پس از کاهش تورم زانو عمل جراحی بازسازی را انجام میدهد.

ممکن است همراه با آسیب رباط صلیبی، منیسک زانو هم صدمه دیده باشد که در هنگام بازسازی رباط، منیسک هم به روش مناسب درمان میشود.

عمل جراحی رباط صلیبی زانو

 هدف از درمان جراحی این ضایعه بازگرداندن پایداری به زانو است بطوری که بیمار بتواند به فعالیت های ورزشی خود برگردد. پارگی های لیگامان متقاطع قدامی با بخیه زدن ساده بهبود نمیابند. پس به درمان جراحی این پارگی ها ترمیم نمیگویند و بجای آن از لفظ بازسازی استفاده میشود.
علت آنست که پزشک ارتوپد بافت دیگری را که معمولا یک لیگامان است از قسمت دیگری از بدن به ناحیه ای که لیگامان متقاطع قدامی بوده است منتقل میکند تا این بافت جایگزین بافت قبلی شده و داربستی برای ترمیم لیگامان شود. این بافت ها راگرافت مینامند.
وقتی رباط صلیبی فردی در حین ورزش به ناگهان پاره میشود ترمیم اولیه آن عملا امکانپذیر نبوده و موثر نخواهد بود. در این مواقع معمولا خون داخل زانوی فرد کشیده شده و زانو برای چند هفته در یک گچ یا بریس بیحرکت میشود تا درد و تورم اولیه فروکش کند و سپس بازسازی رباط آسیب دیده بصورت تاخیری انجام میشود.

 معمولترین گرافت مورد استفاده در این جراحی استفاده از قسمتی از تاندون پاتلا (کشکک) است. این تاندون استخوان کشکک را به قسمت بالایی ساق متصل میکند. گرافت دیگر تاندون همسترینگ در قسمت پشتی ران یا تاندون کوادری سپس در بالای کشکک است. گاهی اوقات از گرافتی که از فرد فوت شده گرفته میشود برای پیوند استفاده میشود. به این نوع گرافت آلوگرافت میگویند.

آلوگرافت ها را میتوان از تاندون کشکک، آشیل، گراسیلیس، سمی تندینو و … فرد متوفی اخذ کرد. استفاده از هر کدام از این گرافت ها فواید و مضرات مخصوص به خود را دارد. شما میتوانید قبل از جراحی راجع به نوع گرافت مورد استفاده با جراح ارتوپد خود صحبت کنید.

 درمان جراحی در حدود ۹۰ درصد موارد موفقیت آمیز است. بهبودی حدود شش ماه طول میکشد پس گذشت تقریبی این زمان برای بازگشت ورزشکار به ورزش مورد نیاز است. جراحی بازسازی لیگامان متقاطع قدامی امروزه بیشتر با استفاده از آرتروسکوپ انجام میشود. جراحی ارتروسکوپی اجازه میدهد تا بیمار درد کمتری بعد از جراحی داشته باشد، زودتر از بیمارستان مرخص شود و طول زمان بازپروری کمتر شود.

معمولا عمل جراحی پارگی لیگامان متقاطع قدامی بلافاصله بعد از آسیب انجام نمیشود مگر اینکه این پارگی همراه با پارگی دیگر لیگامان های زانو باشد. تاخیر در بازسازی زمان کافی را در اختیار میگذارد تا تورم زانو کم شده و حرکات زانو با انجام فیریوتراپی به حد اولیه خود برگردد. انجام جراحی زودرس ممکن است موجب تشکیل چسبندگی داخل مفصلی و محدودیت حرکتی شود.

منبع:دکتر ریحانی

تماس