کیست استخوان: تشخیص و درمان

کیست های ساده ی استخوان عمدتاً در استخوان های بلند کودکان یا در سنین بلوغ دیده می شوند و به طور شایع، متافیز پروگزیمال استخوان بازو یا ران را درگیر می سازند. این ضایعات همچنین گاهی در استخوان های کوچک مچ دست، به ویژه اسکافوئید یا لونیت دیده می شوند.

علت

کیست استخوان در آغاز به صورت یک ضایعه کروی می باشد اما با رشد استخوان، بیضوی می شود به طوری که قطر بزرگتر آن به موازات محور استخوان قرار دارد. در استخوان های بلند، کیست ساده بیشتر در قسمت مرکزی تنه استخوان قرار گرفته (تا به صورت خارج از مرکز رشد کند) و کورتکس باقی مانده بر روی ضایعه به صورت یکسان در تمام جهات اتساع یافته است. این کیست محتوی مایع شفافی است. وجود کیست ساده استخوان باعث تضعیف استخوان می شود و غالباً شکستگی پاتولوژیک روی می دهد. غالباً گفته می شود پس از رخداد یک شکستگی در دیواره ی کیست، ممکن است به طور خود به خود کیست پر شود اما در واقع، این موضوع همیشه دیده نمی شود. از لحاظ بافت شناسی، یک کیست استخوانی تنها دارای یک پوشش بافت همبندی بسیار نازک است. دیواره ی کیست حاوی تعداد زیادی استئوکلاست است، که می توان آن را با یک تومور سلول غول آسا اشتباه سازد.

کیست های ساده ی استخوانی به ندرت علائمی ایجاد می کنند (مگر هنگامی که شکستگی پاتولوژیک روی دهد) و معمولاً به طور اتفاقی در عکس های رادیوگرافی کشف می شوند.

تصویربرداری

در عکس های رادیوگرافی یک ناحیه شفاف با حدود مشخص و تنها یک ناحیه اسکلروز نازک در اطراف آن مشاهده می شود (شکل  A). کیست استخوان ممکن است به طور نسبی چند خانه به نظر برسد و کورتکس روی ضایعه نازک باشد و یا به علت وقوع شکستگی یک تکه از کورتکس به داخل کیست بیفتد (قطعه سقوط کرده).

تشخیص

کیست ساده استخوان را باید از سایر ضایعات استئولیتیک افتراق داد. این ضایعات ممکن است با آبسه های استخوانی، ضایعات گرانولوماتوز لیپویید یا ائوزینوفیلیک، دیس پلازی فیبروی موضعی و یا گاهی با یک تومور اشتباه گرفته شوند. همچنین باید به خاطر داشت که ایجاد کیست در استخوان ممکن است یک علامت در هیپرپاراتیروئیدی باشد، بنابراین باید در تشخیص افتراقی علل کیست استخوانی را هم مطرح نمود. کیست منفرد استخوان از کیست آنوریسمی استخوان متمایز می باشد.

درمان کیست استخوان

کیست های کوچک استخوان بدون عارضه به درمان نیاز ندارند زیرا پس از بلوغ اسکلتی از بین می روند (شکل B).

اما باید به طور دوره ای مورد بررسی قرار گیرند. یک کیست استخوانی بزرگ را می توان ابتدا با کورت تخلیه و سپس با تکه های استخوان پر نمود اما آسپیراسیون محتویات کیست از خلال پوست و تزریق محلول کورتیکواستروئید یا مغز استخوان خود بیمار به کیست، امروزه به عنوان روش درمان اصلی جایگزین درمان جراحی شده است. در مواردی که شکستگی رخ می دهد، در مورد هر بیمار باید با توجه به شرایط تصمیم گرفت: اکثر موارد با درمان های محافظتی بهبود می یابند، اما در مواردی که تثبیت داخلی محل شکستگی نیاز است باید همراه با پیوند استخوانی انجام شود.

کیست استخوانی آنوریسمی

کیست های استخوانی آنوریسمی در کودکان و یا بالغین جوان، معمولاً پیش از بسته شدن اپی فیزها روی می دهند ولی از کیست های استخوانی ساده متمایز هستند. منشأ این کیست ها مشخص نیست،کلمه آنوریسمی تنها نشان دهنده ی این است که به نظر می رسد یک سطح استخوان دچار اتساع شده است. این کیست هیچ گونه ارتباطی با آنوریسم شریانی ندارد. این کیست ممکن است به سمت بافت های نرم متسع شود به طوری که تنها یک لایه پریوست و یک لایه نازک کورتکس تازه تولید شده آن را می پوشانند. لایه پوشاننده این کیست از بافت همبندی با فضاهای عروقی متعدد و تعدادی سلول غول آسا تشکیل شده است و این کیست حاوی مایع خونی است.

تصویربرداری

در عکس ساده رادیوگرافی مشاهده می شود که کیست استخوان به صورت خارج از مرکز در استخوان جای گرفته و ظاهر مشخص باد شده را دارد (شکل 34-8).

این ویژگی باعث افتراق این کیست از کیست ساده ی استخوانی میشود که بیشتر در مرکز تنه استخوان قرار می گیرد و بدون هیچ گونه واکنش پریوست، استخوان را به صورت یکسان د همه جهات متسع می کند. در تصاویر CT اسکن یا MRI ممکن است اطلاعات بیشتری در مورد وسعت تخریب کورتکس به دست آید و چندین سطح مایع دیده شود که برای کیست استخوانی آنوریسمی تیپیک می باشد.

درمان کیست استخوانی آنوریسمی

در مکان هایی که در دسترس است، باید با استفاده از کشیدن کورت، کیست استخوان را تخلیه و با قطعات کوچک استخوان، محل آن را پر نمود. با این حال اگر برداشتن استخوان درگیر بدون ایجاد معلولیت امکان پذیر است- مثلاً در مورد دنده یا فیبولا- می توان آن قسمت استخوان را همراه با کیست برداشت.

دیسپلازی فیبروزی موضعی استخوان (دیس پلازی فیبروی منواُستوتیک)

در این وضعیت، یک ناحیه از استخوان به طور ناکامل توسط بافت فیبرو جایگزین می شود و در آن تعداد کمی ترابکولهای استخوانی ممکن است باقی بماند. علت این بیماری و ارتباط آن با دیسپلازی فیبروی پلی اُستوتیک مشخص نمی باشد. این وضعیت با تغییرات فیبروپلاستی که در کیست های قهوه ای در هیپرپاراتیروئیدی دیده می شوند ارتباطی ندارد.

علت

یکی از استخوان های اندام معمولاً درگیر می شود و به طور شایع، ضایعه ی فیبروی مرکزی باعث اتساع حفره ی مغز استخوان و نازک و ضعیف شدن استخوان می شود به طوری که ممکن است شکستگی استخوان رخ دهد.

این ضایعه در کودکان و بالغین جوان با درد موضعی روی استخوان گرفتار تظاهر می کند اگر چه در بسیاری از موراد، هیچ علامتی وجود ندارد. کیست استخوان بر اساس یافته های عکس رادیوگرافی اتفاقی تشخیص داده می شود.

تصویربرداری

در عکس ساده رادیوگرافی، یک ناحیه شفاف داخل استخوان، غالباً با یک ظاهر یکنواخت شیشه مات و یک لبه اسکلروتیک ضخیم مشاهده می شود (شکل *).

در ضایعات بزرگتر، نرم شدن استخوان و بروز شکستگی های ریز مکرر ممکن است باعث وقوع بدشکلی استخوان به طور پیشرونده شود. (مانند بدشکلی Shepherd’s crook در پروگزیمال استخوان ران. )

درمان دیسپلازی فیبروزی موضعی استخوان

روش درمان به محل درگیری و میزان گسترش کیست استخوان بستگی دارد. برداشتن ضایعه با کورتاژ ساده و پیوند مغز استخوان اُتوگرافت مؤثر نیست اما برای درمان ضایعات بزرگتر پیوند استخوان کورتیکال همراه با تثبیت داخلی استخوان ممکن است جهت کنترل بدشکلی استخوان ضروری باشد.

نقص فیبروی متافیز (نقص فیبروی کورتکس، فیبروم غیر استخوان ساز)

این کیست استخوان یک نقص خوش خیم بافت فیبرو در ناحیه متافیزی از کورتکس یک استخوان بلند است که به طور تصادفی گاهی در یک یا بالغ جوان در بررسی های رادیوگرافیک به علت ضربه یا مسائل دیگر یافت می شود. این ضایعه بدون علامت است.

تصویر برداری

در عکس رادیوگرافی به طور اختصاصی، یک برش یا حدود مشخص در کورتکس استخوان بلند مبتلا دیده می شود (شکل 36-8). به صورت تیپیک این برش، لبه مورب و اسکلروتیک دارد.

درمان نقص فیبروی متافیز

به جز تحت نظر گرفتن ضایعه برای مدت معین به درمان دیگری نیاز نمی باشد، اما در مواردی که تشخیص این کیست استخوان مورد تردید قرار می گیرد، باید ضایعه برداشته شود.

نوشته ی شکل A : عکس رادیوگرافی یک کیست ساده ی استخوانی در بازوی یک کودک، یک شکستگی پاتولوژیک در دیواره ی کیست روی داده و قطعات کورتکس درون کیست مشاهده می شوند. B عکس رادیوگرافی همان بیمار نه ماه بعد که ترمیم محل شکستگی و شواهد پرشدن کیست با استخوان متراکم اسکلروتیک با زاویه دار شدن جزئی استخوان دیده می شود.

نوشته ی شکل A و B: عکس های رادیوگرافی کیست استخوانی آنوریسمی در مچ پای یک کودک، ظاهر باد شده در قسمت دیستال استخوان فیبولا در متافیز دیده می شود، اما ضایعه از صفحه اپی فیزی عبور نکرده است. این ویژگی باعث می شود محتمل ترین تشخیص برای این ضایعه، کیست استخوانی آنوریسمی باشد.

نوشته ی شکل *: عکس رادیوگرافی دیس پلازی فیبرو در قسمت پروگزیمال استخوان ران. ضایعه لیتیک دارای لبه اسکلروتیک ضخیم است و ظاهر شیشه مات در ضایعه برای دیس پلازی فیبرو، تیپیک می باشد.